Deprem Mağduru Yorgunluktan Sadık Sarı: “Eksi 22 Derece Soğukta Hayvanlar Öldü, Biz Bakamadık, 3 Hafta Sonra İlçe Tarım ‘Fotoğraf Çekmediniz,…
Haber: EMRE SERCAN IKE/ Kamera: ÜNAL AYDIN
6 Şubat’ta meydana gelen iki büyük depremin ardından Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesine bağlı Zillihan köyünde yetiştirici olan Sadık Sarı, “Depremde bu hayvanlar telef oldu. Eksi 22 derecede hayvanlar sacda ölüyor, biz de bu yüzden yapamadık. ‘Şunlara bak. Cenazemize mi gidelim çocuklarla mı ilgilenelim.Aslında 4 gün yollardan dolayı buraya kimse ulaşamadı, 3 hafta sonra İlçe Tarım Müdürlüğü’nden bir arkadaş arkadaşını gönderdi. zararı değerlendirin, beni de suçladı, fotoğraf çekmemişsiniz, delili yok’ dedi. ‘Dört cenazemi arka arkaya gömdük. Gece saat 11’e kadar eksi derecelerde. Ondan sonra 3 cenazemiz daha oldu. Bunu 3 hafta nasıl saklayabilirim’ desem? söz konusu.
Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesine bağlı Zillihan köyünde besicilik yapan Sadık Sarı, 6 Şubat depremleri sonrası hayatını kaybeden yakınlarını kendi imkanlarıyla toprağa verdiklerini söyledi. Besleyici Sarı, hayvanlarının eksi 22 derecede donarak öldüğünü bildirdi. sarı dedi ki:
“ Ben Sadık Sarı depremde telef oldu bu hayvanlar. Cenazelerimiz vardı. Hatta yollar nedeniyle 4 gün boyunca buraya kimse ulaşamadı, yol kapandı, herhangi bir müdahale yapılmadı. Üç hafta sonra İlçe Tarım’dan misyoner bir arkadaşı hasar tespiti için gönderdiler, adam bana ‘Bu hayvanların leşleri var, delil yok’ dedi. ‘Dört cenazemi defnettik’ diyorum. Gece saat 11’e kadar eksi. Ardından 3 cenaze daha geldi. Adam bana ‘Bu hayvanlar sende olmalı’ diyor, ‘Bunu dolapta mı tutayım, cenazemle mi ilgileneyim, çocuklarla mı ilgileneyim, kalan hayvanla mı ilgileneyim, nasıl olur’ dedim. 3 hafta boyunca mı saklıyorum?’ Şu anki İlçe Tarım Müdürümüz geldi tespit yaptı. Ona da aynısını söylüyor ‘madem geldin fotoğraf nerde’ Nasılsa bir haftadır burada ulaşım yok, şebeke yok, telefon yok, elektrik yok, su yok. Hayatımız için endişelenmeli miyiz yoksa bu leşleri saklamalı mıyız? Adam bana da aynı şeyi söyledi. O çıkardı. ‘İstişare edeceğiz, gidip bakacağız’ Tamam bak benim ahırım yıkıldı çadır vermiyorsun hayvanın yemi bitti 300 hayvana 4 yem, bir branda verdi. Ben onunla ne yapmalıyım? Branda da burada, samanın üzerine çekilmiş. Oradaki bazı hayvanları almak için yeri boşalttım. Bak, hayvanlar çarşafların altında bekliyor. Geceleri ahırın içi eksi 8 dereceydi. Ahıra termometre de koydum ama adam hiçbir şey yapmadan gitti. O da beni suçladı; ‘Fotoğraf çekmedin, kanıtın yok’…
” EKSİ 22 DERECE SOĞUK HAYVANLAR ÇARŞAFTA ÖLÜYOR, SOĞUKLARA BAKAMIYORUZ”
Bak bunlar 1 haftalık. Bunların yaklaşık 3 katını çöpe attık, köpekler yedi. Şimdi neyi saklamalıyım? Buyrun, bu 3 günlük bir şey. En büyüğü bu. Bu 1 hafta 10 gündür. Bu deprem 2 günlük, 3 günlük kuzunun doğumu sırasında meydana geldi. Eksi 22 derecenin soğuğunda hayvanlar çarşafta ölmek zorunda, o yüzden soğuktan bakamadık. Cenazemize mi gidelim yoksa çocuklarla mı ilgilenelim?
“İNSANLAR BURADA 5 GÜN BOYUNCA BİR BARDAK SU İSTEDİ”
4 kişi yanımızdaydı. Köyümüzde 7 kişi vardı, kendimiz defnettik. İnanın her cenazede en az 1 kişi oluyor. Çünkü insan yok. Herkes sağlı sollu, perişan, kimsenin kimseden haberi yok. Ben de burada sabitlendiğim için gördüm. Başka şansımız yoktu. Yol yoktu, buradaydık ama beşinci gün devlet makinesini gördük. Devletin değil hayırseverlerin, hayırseverlerin bize yardımı oldu. İnsanlar birbirine yardım etti. Kendi imkanlarımız ile traktöre sırt bıçağı taktık. Bu yolu açık tuttuk. Başka bir şey yoktu. Ne kova geldi ne de greyder, hiçbir şey gelmedi. 5 gündür burada su göremiyoruz. Çeşmelerden, musluklardan çamur akıyordu… İnsan burada 5 gün bir bardak suya hasret kaldı. Su da yok. Sonra halk sayesinde mama ve suyumuzu gönderdiler. Halk yaptı.”
